Vitesse Arnhem

De Eerste Jaren: 1892 Oprichting

Op woensdag 18 mei 1892 werd Vitesse officieel opgericht, in een statig huis aan de Parkstraat 84 in het welvarende Spijkerkwartier van Arnhem. Dick Couvée, een 17-jarige jongen die kort daarvoor een cricketclub had opgericht, zat deze allereerste vergadering voor. Hij stelde voor om de club ‘Vitesse’ te noemen, een Frans woord dat ‘snelheid’ betekent en dat volgens de oprichters perfect aansloot bij de dynamische ambities van de club. Naast zijn broer Frits, die als penningmeester fungeerde, bestond de groep voornamelijk uit jonge scholieren van de hbs en het gymnasium. De sfeer was elitair; zelfs de jonge jonkheer Lodewijk de Geer uit Velp, de broer van een toekomstige minister-president, was betrokken bij de oprichting. Vitesse zou jarenlang bekend staan als een vereniging voor de elite.

De Naam Vitesse: Een Historisch Element

De naam Vitesse was echter niet nieuw in de Arnhemse sportwereld. Al in 1887 bestond er een cricketclub met dezelfde naam. Deze club had een aantal bekende figuren, waaronder de broers De Geer en de gebroeders Hesselink, die ook voetbalden. Toen in 1891 een wielerbaan werd aangelegd op het terrein waar zij speelden, viel de cricketclub uiteen. Maar in 1892 wakkerde de sportgeest weer aan en werd besloten om een nieuwe vereniging op te richten. Met de oprichting van het nieuwe Vitesse op 14 mei 1892 was de wedergeboorte van een iconische club een feit.

1892: Van Cricket naar Voetbal

Het nieuwe Vitesse hield zich aanvankelijk bezig met cricket, maar aan het einde van het seizoen in september 1892 werd tijdens een vergadering een belangrijke beslissing genomen: de club zou naast cricket ook voetbal gaan spelen. Hoewel slechts één lid tegenstemde, zette dit Vitesse op het pad dat uiteindelijk haar grootste succes zou worden. Een speelveld werd geregeld op een weide bij het Koninklijk Koloniaal Militair Invalidenhuis Bronbeek, waar onder leiding van de strenge maar genereuze generaal Karel van der Heijden, de eerste voetbaltrainingen werden gehouden. Ondanks een nederlaag in de eerste wedstrijd tegen de Nijmeegsche Football Club (NFC) met 0-2, was de toon gezet: voetbal was in Arnhem terug van weggeweest.

1894: De Start van Competitievoetbal

In september 1894 besloot Vitesse zich aan te sluiten bij de Nederlandschen Voetbal en Athletiek Bond, onder de voorwaarde dat er een regionale competitie in Gelderland zou worden georganiseerd. Hoewel deze voorwaarde niet volledig werd vervuld, slaagde men erin een kleine competitie op te zetten met clubs als Get-on uit Wageningen, Voorwaarts uit Tiel, Quick uit Nijmegen en Victoria uit Den Bosch. Op 11 november 1894 speelde Vitesse haar allereerste competitiewedstrijd en boekte een verpletterende 0-17 overwinning tegen Victoria. De broers Dezentjé vormden een sterke kern van het elftal, met Edmond als topschutter met zes doelpunten.

1898: De Beste van het Oosten en de Strijd om de Landstitel

Na een aantal seizoenen van succes, waarin Vitesse de Gelderse competitie domineerde, kwalificeerde de club zich in 1898 voor een historische gebeurtenis: de strijd om de eerste officiële landstitel in Nederland. In een rechtstreeks duel tegen de kampioen van het westen, RAP uit Amsterdam, speelde Vitesse op 24 april 1898 in Utrecht voor een publiek van 750 toeschouwers. Hoewel de Arnhemmers met 4-2 verloren, liet Vitesse zien dat ze een geduchte tegenstander waren. Willem Hesselink, bijgenaamd ‘Het Kanon’ vanwege zijn harde schoten, scoorde één van de Arnhemse doelpunten en zou later de eerste Vitessenaar worden die in het Nederlands elftal speelde.

Wist je dat Willem Hesselink niet alleen bekendstond om zijn krachtige schoten, maar ook als een van de pioniers van het Nederlandse voetbal in het buitenland? Hij speelde voor het Duitse Bayern München en stond bekend om zijn gedisciplineerde spel. Daarnaast was Vitesse in de jaren 1890 een van de weinige clubs die zowel cricket als voetbal op competitief niveau speelde, wat destijds ongewoon was.

1900: Vitesse in Geel-Zwart

In 1900, als Vitesse al enkele jaren de sterkste club van Gelderland is, komt voorzitter Chris Engelberts met een voorstel dat de club voor altijd zal kenmerken: overstappen naar de kleuren geel en zwart, geïnspireerd door het wapen van de provincie. Dit markeert het einde van het blauw-witte tenue dat tot dan toe werd gedragen. Het eerste elftal speelt op 25 november 1900 voor het eerst in de nieuwe, geblokte geel-zwarte shirts tegen Go-Ahead uit Wageningen. Zeven jaar later, in 1907, schenkt Vitesse-speler en baron Rein van Pallandt de club een nieuwe set shirts met smalle, verticale banen in geel en zwart, voorzien van een witte kraag. Deze tenues worden voor het eerst gedragen tijdens een 6-0 overwinning op De Tubanters in de Holdert Beker, de voorloper van de KNVB Beker.

Interessant genoeg werd de keuze voor de strepen ingegeven door het familiewapen van Van Pallandt, dat eveneens geel-zwarte banen bevatte. Dit tenue, dat vandaag de dag nog steeds synoniem is met Vitesse, legde de basis voor de iconische kleuren die de club sindsdien draagt.

1903: Strijd om de Landstitel

Na een paar moeizame jaren herpakt Vitesse zich en wint de Eerste Klasse Oost in het seizoen 1902|1903. Dit betekent dat de club mag meestrijden om de nationale landstitel tegen de kampioenen uit de westelijke Eerste Klasse, HVV en Volharding. De eerste wedstrijd, gespeeld op het eigen veld Klarenbeek tegen Volharding, wordt overtuigend met 4-2 gewonnen. De opkomst van het publiek is overweldigend; dames in lichte zomerkleding, heren in donkere pakken en militairen in kleurrijke uniformen vullen de tribunes, zoals beschreven in De Sportkroniek. Helaas verliest Vitesse de return in Amsterdam met 4-1 en moeten ze ook hun meerdere erkennen in HVV, dat voor de vierde keer op rij landskampioen wordt. Voor Vitesse zou het tien jaar duren voordat ze weer de kans krijgen om te strijden om de landstitel.

1912: Eerste Bekerfinale

Op 26 mei 1912 schrijft Vitesse geschiedenis door als eerste club uit Oost-Nederland de finale van de nationale voetbalbeker te bereiken. Op het neutrale terrein van RAP in de Watergraafsmeer nemen de Arnhemmers het op tegen Haarlem in de strijd om de Holdert Beker. Ondanks een uitstekende prestatie van doelman Just Göbel, die een ware show opvoert met tal van spectaculaire reddingen, verliest Vitesse met 2-0. De Telegraaf prijst het sublieme keeperswerk van Göbel, die de ene na de andere schot tegenhoudt. Hoewel de beker naar Haarlem gaat, maakt Göbel diepe indruk op het Nederlandse voetbalpubliek en wordt hij als een ware held geëerd.

1913: Vitesse en Sparta Strijden om het Kampioenschap

In 1913 wordt Vitesse opnieuw kampioen van de Eerste Klasse Oost en speelt de club tegen Sparta uit Rotterdam om de landstitel. De eerste wedstrijd, gespeeld in Arnhem, eindigt in een 1-2 nederlaag, maar de hoop op een overwinning blijft. Ruim 1.600 supporters reizen naar Rotterdam, grotendeels per trein, om hun club te steunen. In een spannende wedstrijd weet Vitesse echter niet voorbij Sparta te komen, ondanks goede kansen en zelfs twee gemiste strafschoppen. Uiteindelijk gaat de titel naar Sparta, maar een week later spelen beide teams een uitdagingswedstrijd in Arnhem, waarbij Vitesse met 4-1 wint en een speciale beker in de wacht sleept.

1913: Just Göbel Held van Houtrust

Just Göbel, de legendarische doelman van Vitesse, stijgt in 1913 tot grote hoogten met zijn optreden voor het Nederlands elftal. Tijdens een memorabele wedstrijd tegen het Engelse amateurteam in Den Haag, houdt Göbel zijn doel vrijwel onpasseerbaar en helpt hij Nederland aan een historische 2-1 overwinning. Dit duel, dat bekend werd als ‘Het Wonder van Houtrust’, markeerde een mijlpaal in de Nederlandse voetbalgeschiedenis en vestigde Göbel als een van de beste doelmannen van zijn tijd. Zijn prestaties worden vereeuwigd in het GelreDome, waar de West-tribune zijn naam draagt.

1914: Op één Minuut van de Landstitel

In 1914 is Vitesse dichter bij het kampioenschap dan ooit tevoren. Tijdens een beslissingswedstrijd tegen HVV uit Den Haag scoort Vitesse al in de eerste helft, maar HVV komt terug en maakt in de slotminuut het winnende doelpunt. Het blijft een omstreden moment, aangezien veel supporters geloven dat het doelpunt uit buitenspelpositie kwam. Desondanks wordt HVV tot landskampioen uitgeroepen. Deze bittere nederlaag blijft nog lang nazinderen bij de Vitesse-supporters.

1915: Verhuizing naar Monnikenhuize

Na bijna twintig jaar op Klarenbeek verhuist Vitesse in september 1915 naar het terrein Monnikenhuize aan de Rosendaalseweg. Hier bouwt de club een klein stadion met een houten zittribune, staanplaatsen en een clubhuis met buffet en kleedlokalen. Monnikenhuize biedt plaats aan 7.000 tot 8.000 toeschouwers en wordt de nieuwe thuisbasis van Vitesse. De eerste wedstrijd op dit terrein eindigt in een 3-3 gelijkspel tegen een selectieteam, waarbij Hendrik Flipse het eerste Vitesse-doelpunt op Monnikenhuize maakt.

1919: Eerste Clubblad Gelanceerd

In februari 1919 wordt het allereerste clubblad van Vitesse, De Vitessenaar, uitgebracht. Ondanks de moeilijkheden van de papiertekorten in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog, besloot het bestuur dat het tijd was voor een verenigingsorgaan om de leden op de hoogte te houden van de laatste ontwikkelingen. Het clubblad zou uitgroeien tot een belangrijk communicatiekanaal voor zowel het voetbal als de andere sporten die bij Vitesse werden beoefend, zoals cricket en atletiek. Het clubblad onderging door de jaren heen verschillende veranderingen, maar bleef een cruciaal onderdeel van de clubcultuur.

1923: Terugkeer naar de Top met het Kampioenschap in de Tweede Klasse

Na de degradatie in het seizoen 1921|1922, een schok voor de club, moest Vitesse zich herpakken om zo snel mogelijk terug te keren naar de hoogste klasse. Oud-international Just Göbel kwam de club opnieuw te hulp, ondanks zijn pensioen, en zijn ervaring speelde een cruciale rol in de promotiecampagne.

De promotie werd op 18 maart 1923 veiliggesteld met een 1-2 overwinning tegen NEC in Nijmegen. Wat deze promotie bijzonder maakte, was dat Göbel al kampte met ernstige bijziendheid, maar toch bleef keepen zonder moderne hulpmiddelen zoals contactlenzen, die pas decennia later gemeengoed werden in de sport. Zijn terugkeer naar het veld markeerde het einde van zijn actieve voetbalcarrière, maar zijn nalatenschap leeft voort als een van de grootste iconen van de club.

Een Legende met Beperkingen

Just Göbel kreeg tijdens zijn loopbaan de bijnaam ‘De Blinde Keeper’ vanwege zijn zichtproblemen. Zijn opmerkelijke vermogen om toch uit te blinken zonder hulpmiddelen maakte hem een unieke verschijning in het Nederlandse voetbal van zijn tijd.

1927: De Bittere Bekerfinale

In 1927 bereikte Vitesse voor de tweede keer de finale van de KNVB Beker, ditmaal op hun eigen terrein, Monnikenhuize. De weg naar de finale was indrukwekkend, met klinkende overwinningen tegen teams als SC Enschede en Stormvogels. Maar in de finale tegen VUC liep het mis, en Vitesse verloor met 1-3.

Een cruciaal moment in de wedstrijd was de gemiste strafschop van Jan de Natris, een van de grootste sterren van die tijd. De Natris, die normaal gesproken geen strafschoppen nam, miste de kans om de wedstrijd te keren, wat uiteindelijk leidde tot de nederlaag. Het resultaat zorgde voor grote teleurstelling, vooral omdat Vitesse het voordeel van het thuispubliek had.

Jan de Natris: Een Multifunctioneel Talent

Naast zijn voetbalcarrière was Jan de Natris ook een getalenteerd bokser. Zijn atletische veelzijdigheid maakte hem tot een van de meest opmerkelijke sporters van zijn tijd, iets wat zijn reputatie als ster van Vitesse verder versterkte.

1929: Jan Dommering, Clublegende en Topscorer

Op jonge leeftijd maakte Jan Dommering zijn debuut voor Vitesse en scoorde direct in zijn eerste wedstrijd tegen ZAC in Zwolle. Dit bleek het begin van een legendarische carrière bij de club. Dommering werd uiteindelijk de topscorer aller tijden van Vitesse, met een totaal van 160 competitiedoelpunten.

Wat Dommering uniek maakte, was zijn vermogen om op cruciale momenten te presteren. Hij stond bekend om zijn sterke mentale veerkracht, iets dat in die tijd minder gebruikelijk was bij jonge spelers. Zijn tijd bij Vitesse werd gezien als een van de meest productieve periodes voor de club, ondanks de wisselende successen in de competitie.

Fysieke Toewijding als Sleutel tot Succes

Jan Dommering was een van de eerste spelers die een vaste fysieke trainingsroutine had. Elke ochtend maakte hij een vaste hardlooproute door Arnhem, wat hem tot een van de best voorbereide spelers van zijn tijd maakte. Dit benadrukte zijn toewijding aan zowel zijn mentale als fysieke fitheid, iets wat hem een blijvende legende bij Vitesse maakte.

1935: Vitesse Zakt naar de Tweede Klasse

De jaren dertig waren een moeilijke tijd voor Vitesse. Na enkele seizoenen waarin de club zich ternauwernood wist te handhaven in de Eerste Klasse, volgde in 1935 toch degradatie naar de Tweede Klasse. Trainer Heinrich Schwarz probeerde nieuwe tactieken te implementeren, maar deze bleken in de competitie niet effectief genoeg om de club te redden.

In het seizoen voorafgaand aan de degradatie probeerde Vitesse met een vernieuwd tactisch systeem het tij te keren. Schwarz introduceerde een revolutionaire tactiek waarbij twee spelers de rol van centrale verdediger op zich namen, wat ruimte moest bieden voor aanvallers om meer te focussen op de flanken. Helaas sloeg dit systeem niet aan in de officiële competitie, ondanks succes in vriendschappelijke wedstrijden.

Voorloper van Moderne Tactieken

Trainer Heinrich Schwarz was een vroege pionier op het gebied van defensieve strategieën. Zijn systeem, waarbij hij twee centrale verdedigers gebruikte, wordt gezien als een voorloper van het viermansverdedigingssysteem dat later door veel Europese teams werd overgenomen. Hoewel het voor Vitesse niet werkte in die tijd, werd zijn aanpak later door velen geprezen als vooruitstrevend.

Innovaties op Infrastructuurgebied

Naast de ontwikkelingen op het veld, bleef Vitesse in deze periode werken aan de uitbreiding van hun thuisbasis. Monnikenhuize werd steeds verder uitgebreid en kon uiteindelijk tussen de 7.000 en 8.000 supporters huisvesten. Deze constante focus op infrastructuur vormde de basis voor de verdere groei van de club in de decennia die volgden.

Professioneel Voetbal 1941: Strijd om Promotie

Ondanks de Tweede Wereldoorlog ging het Nederlandse voetbal deels door. Vitesse speelde in deze periode in de Tweede Klasse en kwam meerdere malen dichtbij promotie naar de Eerste Klasse. Zowel in 1941 als 1944 werd de club kampioen in hun afdeling, maar de promotiecompetities liepen steeds uit op teleurstellingen. Vooral de duels met streekgenoot Rheden leverden heroïsche gevechten op, met als dieptepunt het seizoen 1940|1941.

Samen met PEC uit Zwolle vocht Vitesse om een plek in de Eerste Klasse. Omdat beide teams gelijk eindigden in de competitie, moest een beslissingswedstrijd op neutraal terrein uitsluitsel geven. Op een snikhete zomerdag in Apeldoorn, onder het oog van duizenden supporters die zelfs per fiets naar het stadion waren gekomen, verloor Vitesse uiteindelijk met 1-2 na een 1-0 voorsprong. Deze dag blijft een van de bitterste momenten uit de clubgeschiedenis, waarvan zeldzame beelden zijn bewaard gebleven.

1942: Een Bescheiden Jubileum

Het vijftigjarig bestaan van Vitesse werd gevierd in een onrustige periode, midden in de Tweede Wereldoorlog. Ondanks de beperkingen wist de club een vriendschappelijke wedstrijd tegen Ajax te organiseren op 17 mei 1942. Hoewel de wedstrijd met 2-5 verloren ging, werd het een memorabele dag, niet alleen vanwege de aanwezigheid van een topclub als Ajax.

Voorzitter Henk Herberts had een symbolische daad van verzet voorbereid: jeugdspelers werden opgesteld in een formatie die de letter ‘V’ vormde, een stil eerbetoon aan Vitesse, maar ook een stilzwijgende verwijzing naar ‘Vrede’ en ‘Victorie’. Deze daad, uitgevoerd onder het toeziend oog van Duitse militairen en ambtenaren, toonde het onwrikbare karakter van de club.

1950: De Weg Terug naar de Eerste Klasse

Na jaren van strijd in de Tweede Klasse, waaronder een promotie/degradatiecompetitie in 1948|1949, slaagde Vitesse er in 1950 eindelijk in om terug te keren naar de Eerste Klasse. Dit gebeurde na een beslissende wedstrijd tegen TEC uit Tiel, waarbij Vitesse in een derde verlenging een winnend doelpunt maakte dankzij Wim Hendriks in het Goffertstadion in Nijmegen.

De laatste en beslissende wedstrijd tegen Quick (Nijmegen) trok een ongekend aantal van 12.000 toeschouwers naar Monnikenhuize, waar Vitesse met 3-1 won. Dit betekende niet alleen promotie, maar ook een passend afscheid van het oude stadion, want de club stond op het punt te verhuizen naar het nieuwe Nieuw Monnikenhuize. Vitesse sloot hiermee een belangrijk hoofdstuk in haar geschiedenis af, met spelers als Kees Meeuwsen die de club jarenlang trouw hadden gediend.

1950: Opening van Nieuw Monnikenhuize

Na zeven maanden bouwtijd werd begin september 1950 het nieuwe thuis van Vitesse, Nieuw Monnikenhuize, officieel geopend met een wedstrijd tegen Feyenoord. Voorafgaand aan de wedstrijd werd het stadion feestelijk ingewijd met een defilé van oud-spelers en ereleden. De burgemeester van Arnhem, Chris Matser, verrichtte de openingshandeling door symbolisch de bal in het nieuwe stadion aan het rollen te brengen.

Het stadion bood plaats aan 17.000 toeschouwers, waarvan 1.650 op een overdekte zittribune. Het clubgebouw, modern voor die tijd, had kleedkamers die via een trap verbonden waren met het veld, wat een uniek element was van Nieuw Monnikenhuize. De ligging aan de rand van de Veluwezoom gaf het stadion een prachtige natuurlijke omgeving, wat het tot een van de fraaiste locaties in Nederland maakte.

1953: Terug in de Strijd om het Landskampioenschap

Voor het eerst in 38 jaar stond Vitesse in 1953 weer in de eindronde om het landskampioenschap. De competitie werd nu tussen vier teams uitgevochten, waaronder Sparta, RCH uit Heemstede en Eindhoven. Vitesse begon sterk met een spectaculair 4-4 gelijkspel tegen Eindhoven voor 18.000 toeschouwers op Nieuw Monnikenhuize. Een overwinning tegen Sparta in Rotterdam zette Vitesse samen met RCH aan de leiding, maar blessures bij sleutelspelers zoals Sjaak Alberts gooiden roet in het eten.

In de resterende wedstrijden lukte het Vitesse niet om de prestaties vast te houden, en RCH werd uiteindelijk landskampioen na een spannende strijd. Desondanks bewees Vitesse dat ze nog steeds een rol van betekenis speelden in het Nederlandse voetbal.

1954: De Start van het Betaald Voetbal

In de zomer van 1954 werd het betaald voetbal in Nederland ingevoerd, waarbij spelers voor het eerst in eigen land geld konden verdienen. Dit zorgde voor grote verschuivingen, ook bij Vitesse. Zeven spelers verlieten de club om te spelen voor De Graafschap, dat deel uitmaakte van de nieuw opgerichte Nederlandse Beroepsvoetbalbond (NBVB). Deze overstap veroorzaakte een schok, aangezien spelers die voor de NBVB speelden een levenslang royement riskeerden bij de KNVB.

Na felle tegenstand besloot de KNVB in augustus 1954 het betaald voetbal alsnog te omarmen. Vitesse volgde en bood spelers een vergoeding van 20 gulden per wedstrijd, 10 gulden voor reserves, en 5 gulden per training. De NBVB en KNVB fuseerden uiteindelijk, en Vitesse kwam in de nieuwe Eerste Klasse C terecht, waar het seizoen werd geopend met een 2-1 nederlaag tegen Feyenoord in De Kuip.

1955: Een Glorieuze Toetreding tot de Hoofdklasse

Het eerste seizoen van Vitesse in het betaald voetbal begon stroef, met slechte resultaten in de Eerste Klasse C. Er leek een einde te komen aan de hoop op promotie naar de Hoofdklasse, de voorloper van de Eredivisie. Maar een indrukwekkende reeks overwinningen in de laatste zestien wedstrijden zorgde voor een wonderlijke comeback.

Op 26 juni 1955, in een cruciaal duel tegen Blauw-Wit, behaalde Vitesse een 3-0 overwinning voor 10.000 uitzinnige supporters. Deze overwinning verzekerde hen van een plek in de Hoofdklasse, waarmee ze zich plaatsten voor de top van het Nederlandse voetbal. Spelers als Dick van Male en Toon Huiberts speelden een belangrijke rol in deze historische prestatie.

1962: De Terugval naar de Tweede Divisie

Het begin van de jaren zestig was een moeilijke periode voor het Arnhemse profvoetbal. Vitesse, dat zich na de kwalificatie voor de Hoofdklasse in 1955 niet had weten te plaatsen voor de Eredivisie, zakte steeds verder af. De club bleef in de Eerste Divisie steken, zonder in staat te zijn om promotie af te dwingen naar het hoogste niveau. Naast deze sportieve tegenslag, kampte de club ook met grote financiële problemen. De publieke belangstelling was sterk afgenomen, wat de inkomsten flink deed kelderen.

Het dieptepunt kwam in het seizoen 1961|1962, toen de KNVB een hervorming doorvoerde en versterkte degradatie naar de Tweede Divisie invoerde om van twee competities naar één te gaan onder de Eredivisie. Vitesse wist zich niet te handhaven en eindigde als tiende, wat betekende dat de club degradeerde naar de Tweede Divisie. De achteruitgang was een harde klap voor de club en haar supporters, die nu genoegen moesten nemen met lager niveau voetbal op Nieuw Monnikenhuize.

1966: Kampioen van de Tweede Divisie

Met de financiële steun van kunstvezelfabrikant AKU slaagde Vitesse erin om vanaf 1964 enkele sterke versterkingen aan te trekken. Grote namen zoals doelman Frans de Munck, beter bekend als ‘De Zwarte Panter’, gaven de club nieuwe energie. De flamboyante De Munck was al ver in de veertig, maar zijn klasse was onmiskenbaar. Samen met andere nieuwkomers zoals Hans Verhagen, Chris de Vries en Jan Veenstra, bracht hij Vitesse terug naar een hoger niveau.

In het seizoen 1965|1966 werd Vitesse kampioen van de Tweede Divisie A, met Hans Verhagen als topscorer met 21 doelpunten. Deze triomf betekende de langverwachte terugkeer naar de Eerste Divisie. De prestatie was des te specialer voor veteranen zoals Jan Veenstra en Toon Huiberts, die de terugkeer naar het niveau waarop ze eerder hadden gespeeld extra waardeerden. Hun overwinning zorgde voor hernieuwd optimisme onder de Arnhemse supporters, die eindelijk weer een club hadden waar ze trots op konden zijn.

1971: Een Onverwachte Promotie naar de Eredivisie

In 1971 was het eindelijk zover: Vitesse mocht voor het eerst aantreden in de Eredivisie. Ondanks dat de club de derde plaats in de Eerste Divisie had behaald, kwam deze promotie onverwacht. Door een fusie tussen ADO en Holland Sport in FC Den Haag kwam er plotseling een plek vrij in de Eredivisie, en de KNVB gaf Vitesse deze plek ‘bij keuze’. Voorzitter Arnold van der Louw kreeg begin juni 1971 het verlossende telefoontje van de KNVB, wat leidde tot grote vreugde in Arnhem.

De promotie werd gevierd met een grootschalige fondsenwervingsactie onder de Arnhemse bevolking. De supporters werden opgeroepen om bij te dragen aan het spelersfonds via een netwerk van 25.000 loonzakjes die in de stad werden verspreid. Ook het bedrijfsleven werd aangespoord om te doneren. Dit gaf de club de mogelijkheid om een zo sterk mogelijke selectie samen te stellen voor het debuut in de Eredivisie.

Eerste Ervaring met de Eredivisie

Vitesse’s eerste seizoen in de Eredivisie begon op 15 augustus 1971 tegen DWS in Amsterdam, een wedstrijd die met 1-0 verloren ging. Een week later volgde het eerste thuisduel tegen FC Twente, maar ook dit eindigde in een nederlaag. Pas in de derde wedstrijd wist Vitesse haar eerste Eredivisie-doelpunt te scoren, dankzij Ben Gerritsen. Ondanks de moeilijke start in de Eredivisie bleef de steun van de supporters groot.

1977: Kampioen van de Eerste Divisie

Na de teleurstellende degradatie in 1972, waarin Vitesse slechts één seizoen in de Eredivisie doorbracht, wist de club in 1977 opnieuw promotie af te dwingen. Dit keer als kampioen van de Eerste Divisie. In een spannende beslissingswedstrijd tegen FC Groningen behaalde Vitesse een 1-1 gelijkspel, wat genoeg was om PEC Zwolle voor te blijven. Spits Herman Veenendaal scoorde de gelijkmaker en werd als held van de wedstrijd beschouwd.

De terugkeer naar de Eredivisie werd gevierd met duizenden supporters die zich in de binnenstad verzamelden voor de huldiging. Het kampioensteam bestond uit een mix van ervaren spelers zoals Henk ‘Charly’ Bosveld en Ben Hofs, en jonge talenten zoals Peter Boeve. Vitesse kreeg bekendheid door het zogenoemde ‘Vitesse-kwartiertje’, waarin de spelers in de laatste fase van een wedstrijd nog eens alles op alles zetten om een goed resultaat te behalen.

1979: Afscheid van Twee Iconen

Na het seizoen 1978|1979 nam Vitesse afscheid van twee clublegendes: Ben Hofs en Henk ‘Charly’ Bosveld. Ben Hofs, een vaste waarde in het eerste elftal sinds 1964, werd door het Arnhemse publiek geliefd vanwege zijn tomeloze inzet en zijn vermogen om tegenstanders volledig uit het spel te halen. Hij speelde meer dan 400 wedstrijden voor de club en nam afscheid in een thuiswedstrijd tegen FC Utrecht.

Henk Bosveld, een technische en tactische middenvelder, sloot zijn carrière af met een afscheidswedstrijd tussen Vitesse en een selectie van Nederlandse topspelers. Bosveld, die bekend stond om zijn scherpe inzicht en spelverdeling, speelde twee interlands voor Nederland en won in 1977 het kampioenschap in de Eerste Divisie met Vitesse. Zijn nalatenschap werd vereeuwigd toen de Oost-tribune in het GelreDome naar hem werd vernoemd als de ‘Charly Bosveld-tribune’. Bosveld overleed in 1998 op 57-jarige leeftijd, maar wordt nog steeds herinnerd als een van de grootste Vitessenaren aller tijden.

1984: De Splitsing tussen Profs en Amateurs

In de jaren tachtig ging het niet goed met Vitesse. De prestaties in de Eerste Divisie gingen achteruit, de toeschouwersaantallen daalden, en de financiële situatie werd steeds slechter. Om zowel de prof- als de amateurtak een nieuwe impuls te geven, werd in 1983 besloten om de club op te splitsen. Vanaf 1 juli 1984 gingen de profs verder als Stichting Betaald Voetbal (SBV) Vitesse, terwijl de amateurs verdergingen onder de naam Vitesse 1892.

Deze beslissing bood nieuwe kansen voor beide takken van de club. Karel Aalbers werd de eerste voorzitter van SBV Vitesse, nadat hij indruk had gemaakt tijdens sponsoronderhandelingen. Met de oprichting van de stichting kreeg Vitesse de mogelijkheid om bedrijfsmatig een nieuwe start te maken, terwijl de amateurtak in de vierde klasse aan een nieuwe toekomst begon.

1985: Vitesse Gered van de Ondergang

Het eerste seizoen na de splitsing verliep rampzalig voor Vitesse. De club eindigde als voorlaatste in de Eerste Divisie, en de financiële situatie was alarmerend. Voorzitter Karel Aalbers gaf aan dat Vitesse zonder steun van de gemeente niet zou overleven. Op 17 juni 1985 vond een cruciale stemming plaats in de gemeenteraad van Arnhem. Dankzij een nipte meerderheid, mede door een afwijkende stem van PvdA-raadslid Martin de Graas, stemde de raad in met een steunbedrag van 200.000 gulden. Dit zorgde ervoor dat de club niet failliet ging en de basis werd gelegd voor een toekomstig herstel.

1989: Kampioen van de Eerste Divisie

Na enkele moeilijke jaren begon Vitesse zich eindelijk te herpakken. De komst van trainer Bert Jacobs in 1986 bleek een keerpunt. Jacobs smeedde een team van talentvolle spelers zoals Edward Sturing, Theo Bos en John van den Brom, gecombineerd met ervaren krachten zoals Frans Thijssen en Jurrie Koolhof. Dit team werd een geduchte tegenstander in de competitie.

In het seizoen 1988|1989 werd Vitesse kampioen van de Eerste Divisie. De promotie naar de Eredivisie werd veiliggesteld met een 3-1 overwinning op Helmond Sport, en een week later werd het kampioenschap gevierd na een 1-2 zege tegen Eindhoven. De stad Arnhem werd overspoeld door feestvierende supporters, en Vitesse maakte zich op voor een nieuw hoofdstuk in de Eredivisie.

1990: Europees Debuut

Bij de terugkeer in de Eredivisie overtrof Vitesse alle verwachtingen. Het seizoen 1989|1990 begon sterk met overwinningen op Feyenoord en PSV, en Vitesse bleef het hele seizoen in de top van de ranglijst meedraaien. Drie spelers, Edward Sturing, Martin Laamers en Bart Latuheru, maakten zelfs hun debuut in het Nederlands elftal. Vitesse bereikte ook de finale van de KNVB Beker, waarin PSV de tegenstander was. Hoewel de bekerfinale met 1-0 werd verloren, behaalde Vitesse met een vierde plaats in de competitie voor het eerst Europees voetbal in haar geschiedenis.

Op 19 september 1990 maakte Vitesse haar debuut in de UEFA Cup, met een uitwedstrijd tegen Derry City FC in Noord-Ierland. Deze historische wedstrijd werd echter overschaduwd door een bomexplosie vlakbij het stadion, veroorzaakt door het Iers Republikeins Leger (IRA). Desondanks liet Vitesse zich niet afleiden, en de 18-jarige Huub Loeffen scoorde de enige treffer van de wedstrijd, wat Vitesse een memorabele Europese overwinning opleverde.

In de volgende ronde versloeg Vitesse Dundee United FC na een indrukwekkende 0-4 overwinning in Schotland. In de derde ronde bleek Sporting Clube de Portugal echter te sterk, waardoor Vitesse werd uitgeschakeld. Desondanks kon de club met trots terugkijken op haar eerste Europese avontuur.

1998: De Verhuizing naar GelreDome

Op 25 maart 1998 opende Vitesse het revolutionaire, multifunctionele GelreDome. In de openingswedstrijd tegen NAC Breda (4-1) scoorde Dejan Čurović het eerste officiële doelpunt in het nieuwe stadion. Met de verhuizing naar GelreDome sloot Vitesse een tijdperk af in Nieuw Monnikenhuize, waar de club vele memorabele wedstrijden had gespeeld, waaronder tegen Europese grootmachten zoals Real Madrid en Parma AC.

Het nieuwe stadion, met een capaciteit van 25.000 toeschouwers en moderne faciliteiten, bood Vitesse de mogelijkheid om verder te groeien. Het seizoen 1997|1998 werd afgesloten met een historische derde plaats in de Eredivisie, en spits Nikos Machlas werd met 34 doelpunten de topscorer van Europa.

1999: Afscheid van Bos en Sturing

Op 27 januari 1999 namen twee clublegendes, Theo Bos en Edward Sturing, afscheid van het publiek in een speciaal georganiseerde wedstrijd tegen Schalke 04. Bos en Sturing, die samen goed waren voor meer dan 800 competitieduels, werden onder luid applaus van het veld gedragen. Het afscheid markeerde het einde van een tijdperk voor Vitesse, maar de twee spelers bleven nog lange tijd betrokken bij de club, zowel als trainers als iconen van het Arnhemse voetbal.

2002: Het Wonder van Bremen

Een van de meest memorabele wedstrijden in de geschiedenis van Vitesse vond plaats op 14 november 2002, tijdens de tweede ronde van de UEFA Cup tegen Werder Bremen. Na een 2-1 overwinning in GelreDome moest Vitesse in Duitsland standhouden in het Weserstadion. Wat volgde, was een zenuwslopende Europese thriller.

Na rust kwam Werder Bremen op een 2-0 voorsprong, wat Vitesse in een benarde positie bracht. De Arnhemmers vochten echter terug, en Evgeniy Levchenko scoorde een belangrijke penalty om de stand over twee wedstrijden weer in balans te brengen. De situatie werd nog lastiger toen Aleksandar Ranković met rood van het veld werd gestuurd, maar Vitesse hield stand. Gert Claessens schoot vanuit het niets de gelijkmaker binnen, gevolgd door een doelpunt van Emile Mbamba in blessuretijd. De vreugde onder de 2.500 meegereisde Vitesse-supporters was ongekend, en de club bereikte de derde ronde van de UEFA Cup.

In de volgende ronde bleek Liverpool FC helaas te sterk, maar het ‘Wonder van Bremen’ werd een iconisch moment dat nog steeds wordt herinnerd door Vitessenaren.

2007: De Eerste Airborne-wedstrijd

Vanaf het seizoen 2007|2008 begon Vitesse een jaarlijkse traditie die de club tot op de dag van vandaag voortzet: de Airborne-wedstrijd. Deze wedstrijd staat in het teken van de herdenking van de geallieerde luchtlandingen in september 1944, die een cruciale rol speelden in de bevrijding van Arnhem en omgeving tijdens Operatie Market Garden.

Tijdens deze speciale wedstrijd worden veteranen uitgenodigd en geëerd. Het evenement omvat indrukwekkende ceremonies met abseilers boven de tribunes, doedelzakspelers op het veld en een warm onthaal voor de veteranen door de supporters. Vitesse speelt de Airborne-wedstrijd in een speciaal tenue, met de maroonrode en lichtblauwe kleuren van de Britse 1e Luchtlandingsdivisie, voorzien van een badge met de afbeelding van Pegasus, het symbool van de divisie.

2010: Vitesse in Buitenlandse Handen

Na enkele jaren van sportieve en financiële moeilijkheden, en een gemeentelijk reddingsplan in 2003, werd Vitesse in augustus 2010 de eerste Nederlandse club met een buitenlandse eigenaar. De Georgische zakenman Merab Jordania nam het meerderheidsaandeel van de club over. Dit markeerde een nieuw tijdperk voor Vitesse, waarin de club hogere ambities koesterde en zich weer wilde mengen in de top van het Nederlandse voetbal.

In 2013 werd Jordania’s belang overgenomen door de Russische zakenman Alexander Chigirinsky, en in 2018 verkocht hij het door aan Valeriy Oyf. Onder de nieuwe eigenaren bleef Vitesse streven naar structureel succes in de Eredivisie en regelmatig Europees voetbal.

2012: Vitesse Keert Terug in Europa

Na een lange afwezigheid keerde Vitesse in 2012 terug op het Europese toneel door zich te plaatsen voor de tweede voorronde van de Europa League. In de play-offs versloeg Vitesse zowel NEC als RKC Waalwijk. De hernieuwde kennismaking met Europees voetbal begon spectaculair met een 4-4 gelijkspel tegen Lokomotiv Plovdiv in Bulgarije. In GelreDome werd de klus afgemaakt met een 3-1 overwinning.

In de derde voorronde bleek het Russische Anzji Machatsjkala te sterk. Vitesse verloor beide wedstrijden met 2-0, maar de terugkeer in Europa smaakte naar meer en motiveerde de club om verder te bouwen aan haar ambities.

2013: Hoogtepunten en Verdriet in Eén Seizoen

Het seizoen 2012|2013 was voor Vitesse zowel een jaar van hoogtepunten als van groot verdriet. Het team streed mee om de landstitel en eindigde uiteindelijk op een vierde plaats, wat wederom Europees voetbal opleverde. Wilfried Bony werd met 31 doelpunten topscorer van de Eredivisie, en Vitesse herstelde haar positie als een van de topclubs in Nederland.

Op 8 april 2013 opende Vitesse haar nieuwe trainingscomplex op Nationaal Sport Centrum Papendal. Maar het seizoen werd overschaduwd door het overlijden van Mister Vitesse, Theo Bos, op 28 februari 2013. Bos, een icoon van de club, overleed op slechts 47-jarige leeftijd aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Vitesse en haar supporters namen op indrukwekkende wijze afscheid van Bos, wiens naam voor altijd verbonden blijft met de club.

2017: Historische Bekerwinst

Het seizoen 2016|2017 zal voor altijd herinnerd worden als het jaar waarin Vitesse haar eerste grote prijs in de clubgeschiedenis won: de KNVB Beker. In de finale op 30 april 2017 versloeg Vitesse AZ met 0-2, dankzij twee doelpunten van Ricky van Wolfswinkel. Het was een dag van euforie voor de club en haar supporters, die eindelijk een nationale prijs mochten vieren.

Een dag later werd de beker uitbundig gevierd op de Markt in Arnhem, waar duizenden supporters zich verzamelden om de triomf te delen. De bekerwinst bezorgde Vitesse ook een plek in de groepsfase van de Europa League, waar de Arnhemmers hun eerste overwinning in het hoofdtoernooi behaalden door OGC Nice met 1-0 te verslaan.

2021: Bekerfinale en een Sterk Seizoen

Het seizoen 2019|2020 eindigde abrupt in maart vanwege de coronapandemie. Dit had grote gevolgen voor het Nederlandse voetbal: er werd geen kampioen uitgeroepen, er was geen degradatie, en de top-vijf van dat moment kwalificeerde zich voor Europees voetbal. Vitesse eindigde als zevende en greep daardoor net naast een Europees ticket.

Met de komst van de Duitse trainer Thomas Letsch in de zomer van 2020 kreeg Vitesse een frisse wind. Letsch introduceerde een nieuwe speelstijl, ‘Vollgasfussball’, gekenmerkt door kracht, opportunisme en snelheid. Deze aanpak bleek een perfecte match met de spelersgroep. Hoewel de stadions door de coronamaatregelen leeg bleven, zorgde Letsch’s speelstijl voor opwindende resultaten in het seizoen 2020|2021.

Vitesse sloot het seizoen af met een indrukwekkende vierde plaats in de Eredivisie, wat de club wederom Europees voetbal opleverde. Maar de grootste prestatie van het seizoen was het bereiken van de finale van de KNVB Beker. Op 18 april 2021 speelde Vitesse in een lege Kuip tegen Ajax. In een spannende finale kwam Vitesse op gelijke hoogte met een doelpunt van Loïs Openda, die samen met Armando Broja de topscorer van het team was, maar uiteindelijk won Ajax met 2-1. Ondanks de nederlaag was het bereiken van de finale een hoogtepunt in een seizoen dat door de coronacrisis vaak zonder publiek gespeeld werd.

2022: Europees Spektakel in de Conference League

Het seizoen 2021|2022 werd een memorabel Europees avontuur voor Vitesse in de gloednieuwe UEFA Europa Conference League, de competitie waarin de Arnhemmers voor het eerst na de winterstop actief zouden blijven. Na het uitschakelen van Dundalk FC uit Ierland en de Belgische topclub RSC Anderlecht in de voorrondes, plaatste Vitesse zich voor de groepsfase. Hierin trof het clubteams van hoog niveau: Stade Rennais FC uit Frankrijk, NŠ Mura uit Slovenië en het Engelse Tottenham Hotspur FC.

Een van de hoogtepunten was de verrassende 1-0 thuisoverwinning op Tottenham Hotspur, waar Vitesse liet zien dat het zich kon meten met de Europese elite. Ook de spectaculaire 3-3 remise tegen Stade Rennais toonde het vechtlustige karakter van de Arnhemmers. De groepsfase werd afgesloten met een overtuigende 3-1 overwinning op NŠ Mura in GelreDome.

Door de coronaperikelen bij Tottenham werd hun laatste wedstrijd tegen Stade Rennais geannuleerd, waardoor Vitesse even in onzekerheid verkeerde over haar Europese toekomst. Toen de UEFA besloot Tottenham reglementair met 0-3 te laten verliezen, werd Vitesse officieel geplaatst voor de knock-outfase. Het was voor het eerst in de clubgeschiedenis dat Vitesse na de winterstop in Europa actief bleef.

In dit speciale jaar, waarin de club haar 130-jarig bestaan vierde, bleven de prestaties zich opstapelen. Na het uitschakelen van SK Rapid Wien in de tussenronde, wachtte de Italiaanse grootmacht AS Roma in de achtste finale. GelreDome was volledig uitverkocht voor de heenwedstrijd tegen het team van José Mourinho. Hoewel Vitesse de beste kansen creëerde, eindigde de thuiswedstrijd ongelukkig in een 0-1 nederlaag. In de return in het imposante Stadio Olimpico leek Vitesse voor een stunt te zorgen toen Maximilian Wittek – die met vijf doelpunten de topscorer aller tijden van de club in Europees verband werd – een prachtige treffer maakte. Toch bleek AS Roma te sterk en scoorde Tammy Abraham in blessuretijd, waardoor de Italianen doorgingen naar de kwartfinale.

Ondanks de uitschakeling kon Vitesse met trots terugkijken op een historisch Europees seizoen. AS Roma won uiteindelijk de allereerste editie van de UEFA Conference League, waardoor Vitesse wist dat het door de kampioen was geëlimineerd. Het Europese avontuur van 2022 zal nog lang in het geheugen van de supporters blijven als een van de hoogtepunten in de clubgeschiedenis.

Vitesse Seizoen 2022/2023: Een Moeizaam Jaar vol Uitdagingen

Het seizoen 2022/2023 was een uitdagende periode voor Vitesse Arnhem, dat ver beneden de verwachtingen presteerde na een aantal jaren waarin de club regelmatig meedeed om de Europese plaatsen. Vitesse eindigde het seizoen uiteindelijk op de 10e plaats in de Eredivisie, wat een forse terugval betekende ten opzichte van eerdere succesvolle seizoenen waarin ze Europees voetbal wisten te bereiken.

Competitieprestaties

Vitesse speelde 34 competitiewedstrijden en wist slechts 10 keer te winnen, terwijl ze ook 10 keer gelijkspeelden en 14 nederlagen leden. De ploeg scoorde 45 doelpunten, maar moest er 50 incasseren, wat leidde tot een negatief doelsaldo van -5. Een van de grootste problemen was het gebrek aan stabiliteit, zowel in verdedigend als aanvallend opzicht​.

Spelers zoals Loïs Openda en Maximilian Wittek speelden een belangrijke rol, maar zelfs met hun bijdrage bleef de ploeg inconsistente prestaties leveren. Openda was een van de belangrijkste aanvalsopties, maar het ontbrak de ploeg aan een stabiele defensie om echte progressie te maken​.

Trainerwisselingen en Tactiek

Tijdens het seizoen bleef Vitesse ook worstelen met de juiste tactische balans. De coachwisselingen hadden hun impact op de consistentie van het team. Phillip Cocu begon het seizoen als hoofdtrainer, maar zijn tactische aanpak leverde niet de gewenste resultaten op, waardoor Vitesse zich vaak in het midden van de ranglijst bevond zonder echt richting de top te stijgen.

KNVB Beker en Europees Voetbal

In de KNVB Beker verliep het seizoen niet veel beter, met een vroege uitschakeling die de hoop op succes in een bekertoernooi de bodem insloeg. De uitschakeling in de eerste ronde was een teleurstelling voor de club en haar supporters​.

Na succesvolle Europese campagnes in voorgaande jaren, zoals hun deelname aan de UEFA Europa Conference League in 2021/22, slaagde Vitesse er dit seizoen niet in om zich te kwalificeren voor Europees voetbal. Dit onderstreepte de achteruitgang van de club ten opzichte van eerdere prestaties​.

Problemen in de Verdediging en Aanval

Een belangrijke oorzaak van de problemen dit seizoen was de defensieve instabiliteit. Vitesse had moeite om de tegenstander van scoren te weerhouden, met 50 tegendoelpunten als gevolg. Dit werd verergerd door hun inefficiëntie in de aanval, waar ze regelmatig kansen lieten liggen om te scoren. Dit gebrek aan balans tussen aanval en verdediging zorgde ervoor dat Vitesse moeilijk wedstrijden kon winnen​.

Vitesse 2023/24: Onthulling van de Oorzaken achter hun Degradatiestrijd – Tactische Analyse

In de afgelopen Eredivisie-seizoenen was Vitesse Arnhem steevast een club die in het linkerrijtje eindigde, vaak strijden ze zelfs mee voor Europese kwalificatie. In het seizoen 2018/19 speelde de club nog in de groepsfase van de UEFA Europa League en in 2021/22 deden ze mee in de UEFA Europa Conference League.

Echter, het huidige seizoen is rampzalig voor de Arnhemse club. Vitesse staat momenteel onderaan de Eredivisie, drie punten achter de play-off plekken en zeven punten verwijderd van directe handhaving. Oud-Barcelona-speler Phillip Cocu begon als trainer aan het seizoen, maar hij trad in november af na slechts acht punten uit de eerste twaalf wedstrijden te hebben behaald. De club staat sindsdien onder leiding van interim-trainer Edward Sturing, maar ook hij heeft het tij nog niet kunnen keren.

Deze tactische analyse zal dieper ingaan op de voornaamste problemen waarmee Vitesse dit seizoen kampt, en zal mogelijke oplossingen aandragen om de club in de Eredivisie te houden.

Zwakke verdediging in het strafschopgebied en man-markering

Een van de grootste problemen dit seizoen is de zwakke verdediging van Vitesse, vooral in het strafschopgebied. Dit is het gevolg van gebrekkige man-markering door de verdedigers, wat leidt tot veel ongehinderde schoten van tegenstanders.

Een analyse van de verdedigende statistieken toont aan dat Vitesse dit seizoen al 40 doelpunten heeft geïncasseerd, de op twee na hoogste in de Eredivisie. Dit ondanks het feit dat het aantal schoten tegen hen (271) een middenmoterpositie vertegenwoordigt. De meeste schoten die Vitesse incasseert, vinden plaats binnen het strafschopgebied, wat duidt op slechte verdedigende organisatie in deze cruciale zone.

Een voorbeeld van slechte verdedigende organisatie

Tijdens de wedstrijd tegen PEC Zwolle werd duidelijk hoe kwetsbaar Vitesse is in hun verdediging. In een specifieke fase dribbelde de PEC-aanvaller langs de vleugel het strafschopgebied in, terwijl de centrale verdediger van Vitesse te traag was om het duel aan te gaan. Hierdoor kreeg de aanvaller vrij baan naar het doel en kon hij ongehinderd schieten. Deze passiviteit leidde tot een achterstand voor Vitesse, een terugkerend probleem in hun defensieve aanpak.

Concentratieverlies en man-markering tegen topclubs

In een wedstrijd tegen Feyenoord kwam Vitesse in eerste instantie goed gepositioneerd om een voorzet te verdedigen, maar een kort moment van concentratieverlies bij de verdediger Enzo Cornelisse zorgde ervoor dat zijn tegenstander, Ondrej Lingr, ongehinderd kon scoren. Dit soort mentale fouten hebben Vitesse dit seizoen herhaaldelijk opgebroken, vooral tegen sterkere tegenstanders.

Gebrekkige creativiteit in de aanval

Het probleem van Vitesse ligt niet alleen in de verdediging. Aanvallend gezien hebben ze ook grote moeite. Met slechts 13 doelpunten zijn ze de minst scorende ploeg in de Eredivisie. Bovendien hebben ze de op één na minste schoten (197) en balcontacten in het strafschopgebied (266). Deze statistieken benadrukken hun onvermogen om kansen te creëren en efficiënt om te gaan met het balbezit in de laatste fase van het veld.

Het probleem van de eindpass

In een voorbeeld uit de wedstrijd tegen PEC Zwolle had de jonge spits Andy Visser de kans om met een goed geplaatste pass een gevaarlijke aanval op te zetten. Echter, de pass werd te hard gespeeld, waardoor de kans verloren ging. Dit soort mislukte passes in de eindfase van aanvallen zijn een terugkerend thema dit seizoen en beperken Vitesse’s scoringsmogelijkheden aanzienlijk.

Ook in de wedstrijd tegen FC Utrecht miste Vitesse een cruciale kans door een slecht geplaatste eindpass. Ondanks een gunstige 3v2-situatie in een counteraanval, werd de beslissende pass van Amine Boutrah te ver vooruit gespeeld, waardoor de kans verloren ging. Zulke momenten waarin Vitesse kansen verspilt, benadrukken hun gebrek aan efficiëntie in de aanval.

Vitesse 2024: Dieptepunt in Degradatiestrijd en Financiële Chaos

Vitesse Arnhem zal volgend seizoen niet meer in de Eredivisie spelen. De club kreeg een aftrek van 18 punten opgelegd door de KNVB wegens financiële onregelmatigheden, wat hun degradatie vrijwel zeker maakte. Deze puntenaftrek is de grootste straf in de geschiedenis van het Nederlandse voetbal. Vitesse verkeert al enige tijd in moeilijkheden door hun pogingen om los te komen van Russische eigendom, voornamelijk vanwege EU-sancties tegen de huidige eigenaar Valeriy Oyf na de invasie van Oekraïne.

Problemen bij Vitesse

De club, meer dan 30 jaar een vaste waarde in de Eredivisie, stond voor grote uitdagingen in zowel sportieve als financiële zin. Oyf, die de club sinds 2018 in bezit had, probeerde na de Russische invasie van Oekraïne de club te verkopen, maar zonder succes. De club werd geconfronteerd met beschuldigingen van financiële fraude en licentieschendingen, en slaagde er niet in om de Nederlandse autoriteiten te overtuigen van de haalbaarheid van een overname door een Amerikaanse investeringsgroep.

Vitesse had ooit sterke banden met Chelsea, wat leidde tot de bijnaam “Chelsea B”, aangezien verschillende Chelsea-spelers zoals Nemanja Matic en Mason Mount op huurbasis in Arnhem speelden.

Gevolgen van de Sancties

De KNVB legde de straf op vanwege de ernst van de schendingen van het licentiesysteem. Vitesse werd beschuldigd van het verstrekken van valse informatie, waaronder financiële gegevens die essentieel waren voor onderzoek naar mogelijke schendingen van de sanctiewetgeving.

Vitesse besloot niet in beroep te gaan tegen de straf en accepteerde de situatie, hoewel het verlies van hun Eredivisie-licentie een reële dreiging vormde. Interim-directeur Edwin Reijntjes gaf aan dat het een “donkere dag” was voor de club, maar dat de mogelijkheid om hun licentie te behouden “als een kans werd gezien.”

Relegatie en Toekomst

Met de puntenaftrek stond Vitesse met nog maar een paar wedstrijden te spelen op -1 punt, waardoor degradatie een feit werd. Het verlies van hun licentie zou het einde van de club als deelnemer aan KNVB-competities betekenen. Vitesse focust zich nu op hun overleving in de Keuken Kampioen Divisie, met de hoop ooit terug te keren naar de Eredivisie.

Veelgestelde Vragen

1. Wanneer werd Vitesse opgericht?
   Vitesse werd opgericht op 14 mei 1892, en is een van de oudste voetbalclubs in Nederland.
2. Hoeveel KNVB Bekers heeft Vitesse gewonnen?
   Vitesse won de KNVB Beker één keer, in 2017, door AZ te verslaan in de finale.
3. Wat is de capaciteit van het GelreDome?
   Het GelreDome biedt plaats aan ongeveer 21.000 toeschouwers en is het thuisstadion van Vitesse.
4. Wie is de grootste rivaal van Vitesse?
   De grootste rivaal van Vitesse is NEC Nijmegen, en hun wedstrijden worden de Gelderse derby genoemd.
5. In welk jaar promoveerde Vitesse voor het eerst naar de Eredivisie?
   Vitesse promoveerde in 1971 voor het eerst naar de Eredivisie en sindsdien speelt het regelmatig op het hoogste niveau.
6. Welke kleuren heeft het thuistenue van Vitesse?
   Het traditionele thuistenue van Vitesse bestaat uit geel en zwart gestreepte shirts, geïnspireerd door de clubkleuren.
7. Wat zijn de grootste prestaties van Vitesse in Europees voetbal?
   Vitesse bereikte de groepsfase van de UEFA Europa League meerdere keren, waaronder in het seizoen 2017-2018.

 

Disclaimer: Alle afbeeldingen zijn auteursrechtelijk beschermd en worden door vitessejeugd.nl uitsluitend ter informatie gebruikt.